چهارشنبه 19 اردیبهشت 1403
[Archive]
جلد 18، شماره 2 - ( مواد پرانرژی تابستان 1402 )
جلد 18 شماره 2 صفحات 78-73 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
ذرعی محمد علی، فلاح داریوش، اکبری پور محسن، رضوی سید مرتضی، مهیاری مجتبی، توانگر سعید. بررسی سازگاری نرمکننده پرانرژی تری‌متیلول‌اتان تری‌نیترات با پلیدیمتیل سیلوکسان. نشریه مواد پرانرژی. 1402; 18 (2) :73-78
دانشگاه صنعتی مالک اشتر ، ma.zarei@mut.ac.ir
چکیده: (229 مشاهده)
امروزه آزمون پایداری در خلا از بهترین روش‌های بررسی سازگاری نرم‌کننده‌ها و پلیمرهای مختلف می‌باشد. در این پژوهش، سازگاری رزین پلیدیمتیل سیلوکسان با نرمکننده پرانرژی تری‌متیلول اتان تری‌نیترات مورد بررسی قرار گرفت. رویکردهای بکار رفته شامل آزمون پایداری در خلا (VST) و تعیین دمای انتقال شیشه‌ای با استفاده از آنالیز DSC بود. حد پذیرش نرمکننده TMETN توسط رزین پلیدیمتیل سیلوکسان با استفاده از پس‌زدگی تعیین شد و مشخص شد که این پلیمر حداقل به میزان 20 درصد (وزنی/وزنی)، قابلیت پذیرش نرمکننده را دارند. بررسی دمای انتقال شیشه‌ای با آزمون آنالیز DSC نشان داد که پلیدیمتیل سیلوکسان سازگاری مطلوبی با نرم کننده TMETN دارد. مقدار گاز آزاد شده از نمونه در شرایط استاندارد )(VR در آزمون VST، cm3 77/4 محاسبه شد که در محدوده مجاز بود و نشاندهنده سازگاری نرمکننده TMETN با پلیدیمتیل سیلوکسان می‌باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
